Ik hou niet van fel licht, eerder gedempt licht, gefilterd licht, indirect licht. Ik denk dat ik direct licht te invasie vind ofzo. Dat geeft alles weer en veel meer, alle lijnen worden hard, terwijl ik net van de zachtheid van dingen hou. Tegelijkertijd kan ik ook heel erg de imperfecties van alles waarderen en dat lijkt misschien minder zacht? Zacht is dan wellicht niet het juiste woord. Ik ben voor directheid, maar niet allesonthullend, mystiek vind ik spannender. En mystiek associeer ik veel meer met gedempt licht, schaduw, het vallen van de nacht, wat dan wel weer zachtheid impliceert.

Dus ging ik op zoek naar wat het net is wat ik voel met licht. Ik wilde het licht zachtjes kunnen begeleiden, niet rechtdoor perse, vandaar de ruwe afwerkingen, maar wel genoeg om naar buiten te kunnen komen. Zonder merk je de donkerte, maar met merk niet dat er wordt belicht. Discretie klopt dan beter in deze context, niet opmerken dat het er is, maar het wel voelen wanneer het weg is. Ik denk dat dat de juiste verhoudingen zijn, wanneer je niet attent wordt gemaakt op wat er is, maar wel voelt dat het nodig is.